Blog
07.05.2023
Help, ik sta niet op mijn plek! Over parentificatie
Als kind hoor je ook als kind te fungeren binnen een gezin. Soms zijn de omstandigheden echter zo dat kinderen tijdelijk taken op zich moeten nemen die niet bij hen horen, zoals zorgen voor het jongere broertje of zusje als één van de ouders ziek is. Zolang dit tijdelijk is en door de ouders gezien wordt, is er niets aan de hand.
Krijgt het kind deze taak echter langdurig én wordt het niet gezien, dan spreekt men van parentificatie: een kind neemt de plaats van de ouder in en staat dus niet meer op zijn eigen plek binnen het gezin. De ouder vervult (onbedoeld) niet zijn eigen ouderrol en het kind wordt belast met taken die niet bij zijn leeftijd horen.
Parentificatie gaat vrijwel altijd ten koste van de ‘gewone’ ontwikkelingstaken die passen bij de leeftijd van de jeugdige. Dit kan bijvoorbeeld als volgt tot uiting komen:
* een negatief zelfbeeld (de jeugdige wordt overvraagd, waardoor hij veel faalervaringen opdoet)
* niet goed voor zichzelf kunnen opkomen (vertonen van extreem sociaal wenselijk gedrag)
* extreem voor zichzelf opkomen (om een gemiste behoefte uit te drukken)
* niet goed met leeftijdsgenoten kunnen omgaan.
Als er bij een jongere sprake is van parentificatie kan een begeleidingstraject helpen. Als eerste is hierbij van belang dat de jongere erkenning krijgt voor de inspanning die hij levert. Maar wel in die mate dat de jongere loyaal kan blijven aan zijn ouders. Als de ouders in staat zijn om deze erkenning alsnog te geven, werkt dit “helend” voor de jongere en kan hij, langzaamaan, zijn eigen plek in het gezin weer innemen.
Wil je meer weten over een begeleidingstraject? Neem dan contact met me op!
Jelly - 19:17 @